معرفی مجموعه بازی‌های پندمیک: قسمت اول
چو عضوی به درد آورد روزگار
پندمیک تیمتو بردار و بیار
روز ۱۸ اردیبهشت (۸ می) هر سال به عنوان روز جهانی هلال احمر و صلیب سرخ نامگذاری شده. از این رو ما هم بر آن شدیم تا یه سری بازی مرتبط با حوزه پزشکی، امداد و نجات جان بنی آدم معرفی کنیم.
اول به این مسئله اشاره کنم که ماشاءا… دنیای بازی‌های رومیزی اونقدر پیچیده شده که توش میتونی بازی در مورد شیر مرغ تا جون آدمیزاد پیدا کنی. از انواع بازیها در مورد شهرسازی و مدیریت رستوران و مزرعه‌داری گرفته تا بازی با تم دزدی و خلافکاری و غیره؛ و یکی از این موضوعات هم پزشکی و امداد و نجاته.
توی حوزه پزشکی و امداد و نجات طبق آمارهایی که من تونستم در بیارم تا حالا بیش از ۱۰۰ عنوان بازی منتشر شده؛ که البته خیلی از این بازیها یا ناشناخته‌اند یا جذابیت آنچنانی ندارند و من هم ترجیح دادم یک سری بازی که جذاب و شناخته شده‌اند رو معرفی کنم.
مجموعه بازی‌های Pandemic
اول از اسم بازی بگم: اصولاً وقتی یک بیماری یا یک عفونت در یک طیف وسیعی از جامعه پخش میشه میگن اون بیماری اپیدمیک (Epidemic) یعنی فراگیر شده. حالا فرض کنید همین بیماری توی یک ابعاد خیلی وسیعتری مثلا تو کل دنیا پخش بشه و شیوع پیدا کنه؛ اونوقت دیگه این بیماری پندمیک (Pandemic) یا همهگیر میشه و درمان و کنترلش کار هرکسی نیست.
حالا در مورد بازی: بازی پندمیک در واقع نسخه‌های مختلفی داره که اینجا به خلاصه به چند تا از نسخه‌های موجود اشاره میشه.
Pandemic بهترین نمونه بازی‌های همکاری
طراحی این بازی کار آقای مت لیکاک (Matt Leacock) بود که در سال ۲۰۰۸ به بازار اومد و در واقع نسخه اصلی در سری پندمیک به حساب میاد.
سبک بازی‌های سری پندمیک سبک همکاریه. و اما سبک همکاری: این سبک رو در یک جمله میشه خلاصه کرد: «یکی برای همه و همه برای یکی»؛ یعنی توی بازی‌های این سبک همکاری بازیکنا هیچگونه رقابتی با همدیگه ندارند. رقابت اصلی بین بازیکنان و خود بازیه. اگر بخوام یه مقداری بیشتر توضیح بدم باید بگم که توی بازی‌های سبک همکاری، بازیکنا با هم برای یک هدف تیم تشکیل دادند. هدف اینه که بازی رو ببرند که اگر نتونند؛ بازی اونها رو میبره. به عبارت دیگه یا همه بازیکنا با هم برنده می‌شند یا همه با هم بازنده.
حالا اینکه خود بازی چطور می‌تونه حرکت کنه و بازی کنه: توی بازی‌های سبک همکاری، یک نوع هوش مصنوعی برای بازی در نظر گرفته میشه؛ طرز کار این هوش مصنوعی به این شکله که طبق دستورالعمل این جور بازیها، هر بازیکنی یک سری حرکت‌های مربوط به خودش رو انجام می‌ده و نوبت خودش رو میره و بعد نوبت بازی میشه. وقتی که نوبت بازی میشه بازیکنا براساس قوانین بازی یک سری کار انجام میدن از طرف بازی. مثلاً کارت می‌کشند و دستورالعمل‌های روی کارت رو از طرف بازی انجام میدن یا از طرف بازی تاس می‌ریزند و یک حرکتی رو انجام میدن و بعد از اون دوباره نوبت خود بازیکنا میشه. این رو هم باید اشاره کنم که غالباً بازی‌های سبک همکاری امکان بازی کردن تک نفره رو دارند که بازی پندمیک هم از این مسئله مستثنا نیست.
حالا برمی‌گردیم به خود پندمیک: داستان بازی اینه که در یک زمانی در سرتاسر دنیا چهار نوع بیماری ویروسی به یکباره شیوع پیدا می‌کنند. رفته رفته این بیماریها به شهرهای مختلف دنیا سرایت می‌کنند و همهگیر می‌شند. بازیکنا هم نقش پزشک و دانشمند و دکتر و متخصص رو دارند که به دنبال یافتن راهی برای درمان این بیماریها هستند. بُرد یا همون زمین بازی نقشه جهانه و توش اسم برخی از شهرهای دنیا ذکر شده که از قضا از ایران ما، تهران هم توی این بازی هست. بازیکنا توی نوبت خودشون به شهرهای مختلف میرند، از قابلیت‌هاشون استفاده می‌کنند و آزمایشگاه یا مرکز تحقیقات می‌سازند و شروع می‌کنند به کنترل و درمان قطعی بیماریها. بعد از حرکت بازیکنا، نوبت به بازی می‌رسه. برای نوبت بازی هم یک سری کارت کشیده میشه که اونها معلوم می‌کنند که بیماری به سمت کدوم شهرها و کشورها داره میره و چقدر توی دنیا شیوع پیدا می‌کنه. به همین ترتیب بازیکنا و بازی نوبت خودشون رو مدام بازی می‌کنند تا جایی که یا داروی هر چهار تا بیماری کشف بشه و همه شهرهای آلوده درمان کامل بشند و جهان پاکسازی بشه که در این صورت همه بازیکنا برنده می‌شند و یا اینکه بیماری از کنترل خارج بشه و دیگه راهی برای درمانش نمونده باشه؛ که در این صورت بازی برنده میشه و بازیکنا بازنده.
اکسپنشن‌های پندمیک
برای این نسخه از بازی چندین نسخه اکسپنشن یا همون توسعه هم وارد بازار شده که شرح و بسط اونها در این مقال نمی‌گنجه و من فقط به اسمشون اشاره می‌کنم:
Pandemic: On the Brink
Pandemic: In the Lab
Pandemic: State of Emergency
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)