معرفی، نقد و بررسی بازی Raptor

به گزارش خبرنگار واحد مرکزی خبر، دانشمندان به تازگی جزیره‌ای کشف کردند که در آن تعدادی دایناسور از گونه رپتور زندگی می‌کنند. بنابر آخرین اخبار دریافتی دانشمندان برای انجام پاره‌ای تحقیقات به این جزیره سفر کردند که این موضوع به مذاق مادر این دایناسورها خوش نیامده و علاوه بر اینکه از این موضوع بسیار عصبانی و خشمگین شده، به دنبال فراری دادن بچه‌های خود از جزیره می‌باشد. «حمید معصومی نژاد؛ جزیره Raptor»

حرافی قبل از فرار دایناسورها

از اونجایی که من مثل خیلی دیگه از بازیکن‌های بردگیم مشکل بنیادین همبازی رو نداشتم، همیشه برای انجام یک بازی سه، چهار نفری بودیم و در همین راستا بازی‌های دو نفره رو کمی بهشون بی توجه بودم اما روزی روزگاری قسمت شد تا Raptor رو که یه بازی دونفره است رو چندین و چند بار با یکی از دوستان تست کنیم و چون پسندیدم باز تست کردیم تا چم و خم این بازی رومیزی رو هم در بیاریم و دلنوشته‌ای بر اون بنویسیم. البته من نقد نویس خوبی مثل دوستانمون در سایت رومیز نیستم و فقط سعی میکنم حس شخصی خود رو بیان کنم و لاغیر.

نکته عجیب اینجاست که نمیدونم چرا ما هر طرفی میریم، یک ردی از این آقای برونو کاتالا (Bruno Cathala) پیدا می کنیم و کلا ایشون مرد همیشه در صحنه هستن وگرنه ما قصد نداریم که فقط بازی‌های ایشون رو معرفی کنیم؛ مشکل از ایشون هست که در هر سوراخی دست کرده و تو پروژه های زیادی حضور داره، مثل این بازی که در سال ۲۰۱۵ به همراه یک برونو دیگه یعنی آقای برونو فایدوتی (Bruno Faidutti) طراحی کرده و این بار در باب دایناسورها و دانشمندانی شکارچی. تازه دوتایی یه تریلر خیلی باحال هم برای این بازی ساختن و خودشون هم توش بازی کردند که توی ویدئوی زیر میتونید ببینید.

به پارک ژوراسیک شعبه برادران برونو خوش آمدید

خیلی از افراد هم نسل ما با دنیاهایی مثل پارک ژوراسیک زندگی کردن و کلا دایناسور جماعت چیز جذابی محسوب میشن و فیلم سینمایی زیادی در مورد این غول های عظیم الجثه ساخته شده، پس طبیعیه که دوستان بردگیم ساز هم واسشون این موضوع جذاب باشه و رپتور هم انصافا بازی جذاب و چالش بر انگیزی محسوب میشه که البته نقدهایی هم بهش وارد هست، اما به طور کلی تو جدول بازی های رومیزی خانوادگی و استراتژیک رتبه قابل قبولی داره و علاوه بر اون خیلی پیچیده و گمراه کننده نیست و یاد دادنش هم کار حضرت فیل نیستش و هر دست بازی چیزی حدود نیم ساعت  طول میکشه.
جعبه بازی چیزهای هیجان انگیز زیاد داره: یه سری فیگور دانشمند که هر کدوم یک استیل متفاوت دارن، فیگور مادر دایناسور ها و بچه هاش، تایل های مربعی که منطقه پارک و خروجی ها رو نشون میده، کوه های بلند که مسیر ها رو محدود می کنن، گدازه های آتش که دانشمندا برای بستن راه ازش استفاده میکنن و …

اجزای بازی رپتور

قبل از بازی دشمنت رو بشناس

خب دانشمند که دانشمنده دیگه نیاز به معرفی خاصی نداره و همونجور که از قرائن و شواهد پیداست این دانشمندا دنبال تحقیق درباره دایناسورها هستند؛ دایناسورها یا همون رپتورها هم میخوان فرار کنن تا این دانشمندان از خدا بی خبر روی اونها مطالعه نکنن؛ پس رقابت بین دانشمندا و رپتورهاست. پس دانشمندان عزیز دشمنانی دارن که رحم ندارن و برخلاف اون ها که میخوان فقط این دایناسورها رو اسیر کنن، این موجودات ۲ متر و خرده ای میخوان سر به تن دانشمندا نباشه و نوش جونشون کنن.

ولاسیرَپتور یا Velociraptor به معنی دزد چابکه که معمولا به‌اختصار «رپتور» نامیده می‌شه؛ این گونه یکی از شناخته ‌شده ‌ترین دایناسورهای تا به امروز هستش و یه جورایی بازیگر نقش مکمل فیلم‌های پارک ژوراسیک هم محسوب میشه و بین ۷۱ تا ۷۵ میلیون سال پیش (اواخر دوره‌ی کرتاسه) در مغولستان و آسیای مرکزی با خانواده‌اش زندگی می‌کرده و رقیب دانشمندها در این بازی خواهد بود.

دانشمند در مقابل رپتور
رپتور در مقابل دانشمند

پیش به سوی نبرد بزرگ

وقتی بازی شروع میشه یک صفحه مشترکی جلوی هر دو نفر قرار داره که هر دست که بازی میکنیم میتونه نسبت به دفعه قبل متفاوت باشه و نقشه بازی قابل تغیییر هستش. حالا داخل این صفحه بازی باید طبق اصولی دایناسورها و دانشمندها رو چیدمان کنیم و توی هر نوبت به صورت همزمان از بین ۳ کارتی که از دسته کارت ها (کلا ۹ تا کارت وجود داره که برای هر بازیکن فرق داره با توجه به شخصیتیش) تو دستمون هست یکیشونو رو میکنیم و کارت های تو دستمون رو به طور خلاصه باید مدیریت کنیم.
اگر عدد کارتمون پایین تر از حریف بود که عمل مربوط به کارت رو انجام میدیم اما اگر عدد بالاتر از حریف بود ما به ازای فاصله با عدد حریف یکسری عمل های دیگه رو که روی صفحه توضیحات هر بازیکن نوشته شده رو انجام میدیم. مثلا امکان داره دانشمندا جیپ بگیرن از اینور پارک برن اونورش یا گدازه پرت کنن راه دایناسور ها رو ببندن یا تیر بیهوشی بزنن تا رپتُر هارو بیهوش کنن، از اون طرف هم امکان داره دانشمندا مورد حمله مادر دایناسورا قرار بگیرن و خورده بشن یا چنان نعره ای بکشن که دانشمندا پس بیفتن و از حال برن. این روند ادامه پیدا میکنه تا بالاخره دانشمندا مادر رو بیهوش کنن یا سه تا از بچه دایناسور ها رو بگیرن یا سه تا از بچه دایناسور ها از صفحه بازی فرار کنن. دفترچه قوانین بازی رو میتونید از اینجا دانلود کنید.

چه کسی دانشمند مرا خورد؟

خب اینکه زمین بازی هر بار که اونو میچینیم تغییر میکنه کلا تو هر بازی باشه، جذابه اما، جذابیت اصلی این بازی برای من چالشی بود که تو انتخاب کارت ها هست. کارت ها تعدادش کمه و انتخاب ها هم کم میشه اما این موضوع که چه کارتی رو، در چه زمانی بازی کنم، که حریفم دستمون رو نخونه خیلی هیجان انگیزه و چون چالش و درگیری بین دو بازیکن در حد سقف هست لذت بازی دوچندان میشه.
بازی Raptor جز اون بازیهایی هست که باید مراقب باشی تا سوتی ندی چون جبرانش خیلی سخت میشه و یک حرکت غلط میتونه عواقب داشته باشه، پس مکانیزم مدیریت دست و ترکیبش با مکانیزم Action Point Allowance یا همون سهمیه حرکت، مجبور میکنه بازیکن ها رو که گاهی به چیزهای کوچک تری تن بدن تا بعدا چیزهای بزرگتری بسازن و حرکات داخل بازی اگر بی معنی نباشن، مقدمه حرکت های بعدی خواهند بود و اثر میزارن.
یک نکته مهم توی بازی رپتور اینه که کدوم طرف بشینیم، یعنی اگر طرف دایناسورها باشیم یا دانشمندا قصه متفاوته و استراتژی ها هم فرق میکنه، اما این رو نمیشه کتمان کرد که سازنده بازی، هوش انسان ها رو هم تو بازی دخالت داده و دانشمند ها رو قوی تر ساخته و زمانی که شما نقش رپتورها رو دارید، خیلی سخت تر براتون بازی جلو میره و دشواری ها دو برابر میشه. البته این موضوع برای ما اتفاق نیفتاد و بعد از چندین و چند دست بازی کردن دایناسور ها نشون دادن که نه تنها میبرن بلکه بدجور هم میبرن (اینجانب یکبار در اوج بد بیاری همه دانشمندام خورده شدن و به ملکوت اعلی پیوستن) اما با این اوصاف نابرابری در بازی وجود داره و بالانس بازی کمی به سمت دانشمنداست.

کارت‌های بازی رپتور

دایناسور نیم سانتی

بدون شک اگر رپتورها متوجه میشدن که فیگور اونها اندازش اندازه بند انگشتم نمیشه نه تنها از پارک فرار نمیکردن بلکه به شهر ها یورش میبردن و همه مارو میکشتن. انصافا انقدر ابعاد بچه دایناسور های بازی کوچک هست که گاهی اصلا دیده نمیشن پشت کوه های بلند بازی و این بدون شک یکی از ضعف های بازی هستش، از اون طرف دانشمندان به شکل خلاقانه ای با شکل ظاهری متفاوت از هم طراحی شدن و نوع حرکتشون با همدیگه فرق داره.
گرافیک بازی سبک متفاوتی هست نسبت به بازی های دیگه ای که من دیدم و کلا یجور رنگ پریدگی خاصی در جعبه و تایل ها همیشه حس میکنم، البته شاید میخواستن حالت قدیمی و خاکی بدن به بازی، اما با این اوصاف باز هم بازی از لحاظ بصری جذابه و کشش لازم رو داره و مخاطب رو همراه میکنه.

جمع بندی

در مجموع باید گفت بازی رومیزی رپتور برخلاف خود رپتورها دلنشین و دوست داشتنی هستش و میشه از بازی کردن اون لذت بسیاری برد و چون یک چالش دو نفره هست و درگیری بین دو طرف بازی در حد سقف هستش این لذت تو ملت غیور ایران که کلا دوست دارن وسط بازی رقیبشون رو تار و مار کنن بیشترم هم میشه.