معرفی، نقد و بررسی بازی Onitama

جدال دو استاد دم در معبد اونیتاما

اونیتاما، معبدی در دل کوهستان‌های ژاپن، جایی که از مدرسه‌های مختلف هنرهای رزمی، همه در تلاشند که به این معبد بروند و در آنجا تعالیم حرفه‌ای ببینند. و در این میان دو استاد در رقابت برای رفتن به اونیتاما تصمیم به نبرد می‌گیرند…

دو استاد در انتظار نبرد برای رفتن به اونیتاما

مختصر و مفید

اونیتاما یه بازی دو نفره فوق‌العاده عالی و سبک، تقریبا انتزاعی که در مدت بین ۱۰ تا ۳۰ دقیقه میشه بازی کرد؛ و در ضمن مناسب برای اون افرادی که از شطرنج متنفرند و اون یکی افرادی که عاشق شطرنجن.

بازی اونیتاما کاری از آقای شیمپی ساتو (Shimpei Sato) هستش که براساس شواهد و قرائن آنچنان بازی‌های معروفی توی کارنامه‌ش نیست به جز همین یه قلم. تنها اطلاعاتی هم که ما تا به الان بدست آوردیم اینه که یه جوان ژاپنی الاصل هستند و لاغیر.‌ بنابراین چون اطلاعات زیادی در مورد طراح نداریم ایشون رو به خدا می‌سپاریم و می‌ریم سر اصل مطلب که خود بازیه. خود بازی محصول سال ۲۰۱۴ ه که در زمان نوشتن این مطلب رتبه ۷ بازی‌های انتزاعی و رتبه ۲۱۵ کل بازی‌ها رو در مرجع بازی‌های رومیزی داره.

بازی اونیتاما اجزای زیادی نداره و همگی در یک جعبه جمع و جور و مینیمال گرد هم اومدند:

• یک برد پارچه‌ای خیلی زیبا و جذاب و با کیفیت
• شانزده عدد کارت حرکات رزمی
• ده مهره یا همون فیگور در دو رنگ آبی و قرمز

اجزای بازی Onitama در یک نگاه

یه ذره مفصل از خود بازی

یه برد پارچه‌ای در بازی وجود داره که مهره‌های استاد و شاگردای هر بازیکن در دو طرف اون به شیوه خاصی چیده میشن. در هر دور از بازی، ۵ کارت برداشته میشه. به هر بازیکن دو کارت داده میشه و یه کارت باقیمونده هم در کنار برد بازی روی زمین قرار می‌گیره؛ کارت‌های هر بازیکن به رو هستند به صورتی که حریف می‌تونه ببینه.

نفر اول طبق قانون خاصی انتخاب میشه که میتونید توی دفترچه بازی که پایین‌تر برای دانلود گذاشته شده بخونید. فرض رو بر این می‌گیریم که بازیکن قرمز اول حرکت می‌کنه. بازیکن قرمز باید یکی از دو تا کارتی که دستش داره رو انتخاب کنه و بر مبنای شکل روی اون یکی از مهره‌هاش رو به دلخواه حرکت بده. بعد از انجام حرکت، اون کارت رو با کارت کنار زمین عوض می‌کنه. نوبت بازیکن آبی که میشه، اون هم براساس کارت‌های مقابلش یه حرکتی می‌زنه و کارت خودش رو باکارتی که کنار زمینه و قبل از این دست بازیکن قرمز بوده عوض می‌کنه. و اینطور شد که مبارزه شروع شد.

تصویر هلی‌شات تهیه شده از میدان نبرد

هدف از مبارزه چیه؟ یا باید استاد طرف مقابل رو بزنی و از میدان نبرد به درش کنی؛ یا اینکه استاد خودت رو بشونی روی تخت استاد مقابل و تخت اون رو تسخیر کنی.

بازیکنا یک به یک نوبتشون رو بازی می‌کنند؛ شاگردا و استاد رو تکون می‌دن و همدیگه رو می‌‎زنن تا بالاخره یکی بتونه به یکی از اهداف بالا برسه که اون موقع پیروز و سربلند از میدان نبرد بیرون میاد و به سمت معبد اونیتاما میره و اون یکی هم سرافکنده راهشو می‌کشه و برمی‌گرده سر خونه و زندگیش.

استاد قرمز تخت استاد آبی رو تسخیر می‌کند

شبیه شطرنج بود. درسته؟ از یه نظرایی آره. از یه نظرایی نه…

من به شخصه از اونایی‌‎ام که وقتی یکی بهم پیشنهاد بازی شطرنج بده می‌گم: «ای بابا… ولم کن… من از شطرنج متنفرم»

و به همین دلیل هم که من از شطرنج متنفرم نمی‌خوام اونیتاما رو با شطرنج قیاس کنم. اما چه کنم که مجبورم. اونیتاما یه نوع خیلی خیلی باحال‌تر شطرنجه. چون اولاً همه مهره‌ها میتونن مثل هم حرکت کنن؛ ثانیاً حرکت‌ها خیلی ساده‌ست، و ثالثاً در یک نگاه می‌تونی دست حریفت رو بخونی که می‌خواد چه کار بکنه.

در نتیجه اونیتاما اصلاً هم شطرنج نیست. فقط یه ذره شبیه شطرنجه.

این رو بگم که من علاقه خیلی زیادی به بازی‌های با تم آسیای شرقی دارم. Tokaido, Takenoko, Yamatai, Kanagawa, Hanshu, Haru Ichiban از اون دسته بازی‌ها هستند.(دقت دارید که آقای برونو کاتالا و آقای آنتوان باوزا از طراحان این چندتا بازی هستند که بر و بچ بابرکا نسبت بهشون ارادت خاصی دارند.) البته علاقه بنده به بازی‌های شرقی برمی‌گرده به اینکه بنده اصولاً آدم زیبایی‌شناسی هستم و زیبایی و جذابیت بصری و سادگی هنری برام خیلی مهمه. اونیتاما هم از این قائده مستثنی نیست. جعبه بازی، برد بازی، طراحی کارت‌ها و فیگورها خیلی جذابن و یه حس خاص ژاپنی بازی و ببرخیزان اژدهای پنهان و خانه خنجرهای پران و لینچان و از این جور چیزا به آدم میده.

تعدادی از بازی‌های شرقی فوق‌العاده

جعبه جمع و جور و مینیمال Onitama

قطعات بازی در یک کلام: عالی

 بُرد بازی پارچه‌ایه. در واقع طرح زمین مبارزه روی پارچه چاپ شده و بعد روی یه چیزی مثل لاستیک که بهش رابر (Rubber) می‌گن چسبیده شده که باعث میشه به راحتی لوله بشه و در جعبه بازی قرار بگیره. فیگورها ۱۰ تا هستند در دو رنگ. ۵ تا فیگور آبی و ۵ تا فیگور قرمز. یکی از فیگورها استاد و ۴ تا دیگه شاگردهای کچل. ۱۶ تا هم کارت امباس خورده حرفه‌ای در بازی وجود داره که تو هر بازی به صورت تصادفی ۵ تای اونها انتخاب می‌شه و بقیه کارتها تو جعبه قرار می‌گیرن.

روی هر کارت اسم یه جانور به انگلیسی نوشته شده و جالبتر اینکه اسم همون جانور به چینی هم به شکلی نوشته شده که تداعی کننده شکل اون جانوره. به علاوه، روی کارت، تصویر زمین بازی وجود داره که توش نشون داده که با اون کارت چطور باید در زمین حرکت کرد. زیر هر کارت هم یه جمله ادبی و الهام‌بخش در مورد اون جانور نوشته شده.

کارتهای Onitama
زیبایی در عین سادگی

بازی رو میشه ظرف مدت ۵ دقیقه یاد گرفت و چه بسا کمتر. اما نکته جالب اینجاست که واقعا دستای اول که داری بازی می‌کنی کوتاهه. چون استراتژی خاصی نداری. اما بعد از چند دست بازی انقدر توی بازی غرق می‌شی که وقتی می‌خوای مهره حریف رو بزنی، رو هوا بلند می‌شی و می‌گی اوداااااااااااا… و با لگد می‌خوابونی تو صورتش.

بازی از لحاظ بصری تقریبا مینیماله. برد بازی مثل یه نقاشی آبرنگ از یه زمین نبرد می‌مونه. کارتا هم به جز اون چیزایی که گفتم شکل دیگه‌ای توشون دیده نمی‌شه. برای امثال من که از شطرنج متنفرند یه جایگزین خوب و جمع و جوره که هم زمان کمی برای یادگیریش لازمه و هم اینکه مورد پسند شطرنج بازا هم تا حدودی هست. شانس در بازی تقریبا وجود نداره. بازی مبتنی بر استراتژی فردیه و تکرارپذیری خیلی بالایی داره. وضعیت بازی رو میشه در نمودار پایین دید. در آخر باید از دوستان خوبمون در گیمی‌باکس برای فراهم کردن بازی تشکر کنم. امتیاز ما به این بازی ۹ از ۱۰ ه.